Liefdesbrief #1 Omdat we samen mogen helen

Dappere Strijder,

Ken je dat paradoxale gevoel wanneer je iets aan jezelf schrijft, in een dagboek, notitie, gedicht of brief, en je boodschap zowel aan jezelf is gericht als aan de zon, de wind, de sterren en de maan? Hoe je je kunt schamen voor je meest intieme gevoelens en gelijktijdig kunt wensen dat het hele universum je hoort? Die tegenstrijdigheid is mijn meest loyale ‘pain in the arse’.

Daarom schreef ik vroeger tot diep in de nacht in mijn dagboek, met een zaklamp onder de deken, op mijn ellebogen, tot mijn schouders verkrampten. Daarom schreef ik ook ellenlange brieven, besmeurd met lippenstift-zoenen en tranen, naar vriendjes op vakantie. En mails vanuit Brazilië en India naar mijn ouders. Daarom schrijf ik blogs en artikelen aan jou. Ik doe dat niet alleen om zelf gezien te worden, maar ook omdat ik weet dat ik jou ermee dien. Omdat we allemaal gehoord en begrepen willen worden. Omdat mijn verlangen jouw verlangen is, of je dit nu wilt toegeven of niet.

Weet je, darling, als ik naar mezelf en de wereld kijk, wordt het me steeds duidelijker hoe we aan de buitenkant allemaal op elkaar willen lijken, maar koste wat kost ontkennen hoeveel we vanbinnen hetzelfde zijn. We doen alsof Amerika gek is en Nederland fantastisch. Alsof mensen met een gele, bruine of zwarte huidskleur dom, crimineel en profiteur zijn en mensen met een witte huidskleur belezen en te vertrouwen. We doen alsof mannen niet gevoelig zijn en altijd geschikt voor leiderschap en alsof vrouwen slechts ‘in dienst van’ en als lustobject van pas komen. Alsof daders monsters zijn en slachtoffers verantwoordelijk. Alsof dikke mensen dom en lui zijn en dunne mensen gedisciplineerd en succesvol. En allemaal is het niet waar. 

Toch strijden we hard voor deze overtuigingen, ook ten koste van onszelf. Want om onszelf los te kunnen zien van de ander, moeten we ons afsluiten voor het deel in onszelf waarin we overeenkomen: ons mens-zijn. We moeten ons empathisch vermogen de kop in drukken, een stuk uit ons hart snijden, om als de ‘goede’, superieure -halve- mens door het leven te kunnen. En de gevolgen zijn desastreus: Racisme; seksisme; oorlog; een obsessie met status en geld; een angst voor de vreemde ander; tentenkampen vol vluchtelingen; fabrieken vol dooie dieren, zeeën vol plastic, zelfhaat; depressie; een eetstoornis en diabetes epidemie; fysiek en psychisch geweld tegen homoseksuelen, transgenders, lichamelijk en geestelijk beperkten en dikke mensen; polarisatie in de politiek, need I go on?

Allemaal omdat we maar niet willen toegeven dat we allemaal mensen zijn met twee ogen, twee oren, een neus en een hart. Dat we allemaal verlangen naar liefde en geborgenheid. Liever maken we van de ander een monster dan toe te geven dat we gelijkwaardig zijn, met verschillende waarheden, maar dezelfde intenties. Waar schamen we ons toch zo voor? Schamen we ons voor ons mens-zijn? Ik denk het wel. Ik schaam me voor mijn soort. Ik schaam me voor mezelf.

We hebben hulp nodig, zoveel is duidelijk. Hulp om te accepteren dat we tekortschieten. Dat we onszelf, andere mensen en dieren geweld aan doen. Dat we liever vluchten naar het comfort van onwetendheid, in onze torens van privilèges, dan op te komen voor de slachtoffers van onze eigen zwakte. Die zwakte is onze angst en schaamte rondom onze collectieve geschiedenis, imperfectie, gemakzucht en medeverantwoordelijkheid. We hebben hulp nodig om onze onmenselijkheid onder ogen te komen. Opdat we samen kunnen helen.

Moedig mens, ik begrijp je angst. Daarom schrijf ik de komende tijd liefdesbrieven. Een druppel op een gloeiende plaat wellicht, but who cares. Mijn hart verlangt naar de zon, de wind, de sterren en de maan. En ik gun jou ook een gevoel van heel zijn, één zijn, van even niet alleen zijn. Een warm hart dat roept: “Het licht en de duister in mij, herkennen het licht en de duister in jou.” 

Nama-fucking-sté!

Met al mijn liefde,

Johanna

❤

Ps. Ken je harten die ook baat zouden hebben bij mijn liefdesbrieven? Stuur deze blog dan vooral naar hen door, ze zijn van harte welkom. Aanmelden kan hier.

Johanna Nolet is coach, schrijver en spreker. Zij nodigt mensen uit om het voorbeeld te zijn dat ze zelf niet gehad hebben. Ze is oprichtster van de populaire blog Geen Bekende Vrouwen en spreekt voor publiek over zelfliefde, relaties en oprecht leven. Op de hoogte blijven? Volg Johanna op Facebook en  Instagram voor dagelijkse inspiratie.

Pssst…

• Wil je geen blog of cursus missen? Klik hier